 |
 |
Πρόσωπα
Βυζαντινοί Αυτοκράτορες
|
|
Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία διήρκεσε για περισσότερα από 1.000 έτη και όπως όλες οι Μεγάλες Αυτοκρατορίες πήρε μαζί της τα μυστικά της (π.χ. το «Υγρόν Πυρ», ένα φοβερό όπλο) και δημιούργησε θρύλους (π.χ. ο Θρύλος τού Μαρμαρωμένου Βασιλιά).
Η Ελληνική Αυτοκρατορία Τού Βυζαντίου
| 306–337 | Κωνσταντίνος Α' (ο Μέγας) [Σημαίες] [Εν Τούτω Νίκα] |
| 337–361 | Κωνστάντιος |
| 361–363 | Ιουλιανός (ο Παραβάτης) [Σημαίες] |
| 363–364 | Ιοβιανός |
| 364–378 | Βαλεντιανός |
| 379–395 | Θεοδόσιος Α' (ο Μέγας) Το 394 καταργεί τους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες [Περιεχόμενα]. |
| 395–408 | Αρκάδιος |
| 408–450 | Θεοδόσιος Β' |
| 450–457 | Μαρκιανός |
| 457–474 | Λέων Α' (ο Θραξ) |
| 474 | Λέων Β' |
| 474–475 | Ζήνων |
| 475–476 | Βασιλίσκος |
| 476–491 | Ζήνων (αποκατασταθείς) |
| 491–518 | Αναστάσιος Α' |
| 518–527 | Ιουστίνος Α' |
| 527–565 | Ιουστινιανός Α' (ο Μέγας) Το 529 «βάζει λουκέτο» στην Ακαδημία τού Πλάτωνος [Πρόσωπα]. |
| 565–578 | Ιουστίνος Β' |
| 578–582 | Τιβέριος Β' Κωνσταντίνος |
| 582–602 | Μαυρίκιος |
| 602–610 | Φωκάς |
| 610–641 | Ηράκλειος |
| 641-668 | Κωνσταντίνος Γ' |
| 668–685 | Κωνσταντίνος Δ' Πωγωνάτος |
| 685–695 | Ιουστινιανός Β' Ρινότμημος |
| 695–698 | Λεόντιος |
| 698–705 | Τιβέριος Γ' |
| 705–711 | Ιουστινιανός Β' (αποκατασταθείς) |
| 711–713 | Φιλιππικός Βαρδάνης |
| 713–715 | Αναστάσιος Β' |
| 716–717 | Θεοδόσιος Γ' |
| 717–741 | Λέων Γ' (ο Ίσαυρος) |
| 741–775 | Κωνσταντίνος Ε' (ο Κοπρώνυμος) |
| 775–780 | Λέων Δ' (ο Χάζαρος) |
| 780–797 | Κωνσταντίνος ΣΤ' |
| 797–802 | Ειρήνη (η Αθηναία) |
| 802–811 | Νικηφόρος Α' |
| 811 | Σταυράκιος |
| 811–813 | Μιχαήλ Α' |
| 813–820 | Λέων Ε' (ο Αρμένιος) |
| 820–829 | Μιχαήλ Β' (ο Τραυλός) |
| 829–842 | Θεόφιλος |
| 842–867 | Μιχαήλ Γ' (ο Μέθυσος) |
| 867–886 | Βασίλειος Α' (ο Μακεδών) |
| 886–912 | Λέων ΣΤ' (ο Σοφός) |
| 912–913 | Αλέξανδρος |
| 913–919 | Κωνσταντίνος Ζ' Πορφυρογέννητος |
| 919–944 | Ρωμανός Α' Λεκαπηνός |
| 944–959 | Κωνσταντίνος Ζ' (αποκατασταθείς) |
| 959–963 | Ρωμανός Β' |
| 963 | Βασίλειος Β' Βουλγαροκτόνος |
| 963–969 | Νικηφόρος Β' Φωκάς [Σημαίες] |
| 969–976 | Ιωάννης Α' Τσιμισκής |
| 976–1025 | Βασίλειος Β' (αποκατασταθείς) |
| 1025–1028 | Κωνσταντίνος Η' |
| 1028–1034 | Ζωή και Ρωμανός Γ' Αργυρός |
| 1034–1041 | Ζωή και Μιχαήλ Δ' (ο Παφλαγών) |
| 1041–1042 | Ζωή και Μιχαήλ Ε' Καλαφάτης |
| 1042 | Ζωή και Θεοδώρα |
| 1042–1050 | Ζωή, Θεοδώρα και Κωνσταντίνος Θ' Μονομάχος |
| 1050–1055 | Θεοδώρα και Κωνσταντίνος Θ' |
| 1055–1056 | Θεοδώρα |
| 1056–1057 | Μιχαήλ ΣΤ' Στρατιωτικός |
| 1057–1059 | Ισαάκιος Α' Κομνηνός |
| 1059–1067 | Κωνσταντίνος Ι' Δούκας |
| 1067–1068 | Μιχαήλ Ζ' Δούκας |
| 1068–1071 | Ρωμανός Δ' Διογένης |
| 1071–1078 | Μιχαήλ Ζ' Δούκας (αποκατασταθείς) |
| 1078–1081 | Νικηφόρος Γ' Βοτανειάτης |
| 1081–1118 | Αλέξιος Α' Κομνηνός |
| 1118–1143 | Ιωάννης Β' Κομνηνός |
| 1143–1180 | Μανουήλ Α' Κομνηνός |
| 1180–1183 | Αλέξιος Β' Κομνηνός |
| 1183–1185 | Ανδρόνικος Α' Κομνηνός |
| 1185–1195 | Ισαάκιος Β' Άγγελος |
| 1195–1203 | Αλέξιος Γ' Άγγελος |
| 1203–1204 | Ισαάκιος Β' (αποκατασταθείς) και Αλέξιος Δ' Άγγελος |
| 1204 | Αλέξιος Ε' Δούκας |
| 1204–1222 | Θεόδωρος Α' Λάσκαρις |
| 1222–1254 | Ιωάννης Γ' Βατάτζης |
| 1254–1258 | Θεόδωρος Β' Λάσκαρις |
| 1258–1261 | Ιωάννης Δ' Λάσκαρις |
| 1259–1282 | Μιχαήλ Η' Παλαιολόγος [Σημαίες] |
| 1282–1328 | Ανδρόνικος Β' Παλαιολόγος |
| 1328–1341 | Ανδρόνικος Γ' Παλαιολόγος |
| 1341–1376 | Ιωάννης Ε' Παλαιολόγος |
| 1347–1355 | Ιωάννης ΣΤ' Καντακουζηνός
(σφετεριστής) Το 1347, με την βοήθεια των Οθωμανών, έγινε κύριος της Κωνσταντινουπόλεως και εχρίσθη αυτοκράτωρ. |
| 1376–1379 | Ανδρόνικος Δ' Παλαιολόγος |
| 1379–1391 | Ιωάννης Ε' Παλαιολόγος (αποκατασταθείς) |
| 1390 | Ιωάννης ΣΤ' Παλαιολόγος (σφετεριστής) |
| 1391–1425 | Μανουήλ Β' Παλαιολόγος |
| 1399–1412 | Ιωάννης Ζ' Παλαιολόγος (αποκατασταθείς ως συναυτοκράτωρ) |
| 1425–1448 | Ιωάννης Η' Παλαιολόγος |
| 1449–1453 | Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος, Δραγάσης [Σημαίες] |
15-06-2004